„Umro je drug Titoˮ, ovom čuvenom rečenicom pre tačno 45 godina objavljena je vest o smrti tadašnjeg doživotnog predsednika Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, Josipa Broza. Taj 4. maj 1980. godine pamti se ne samo kao odlazak jedne ličnosti, već i kao poslednja stranica jednog perioda istorije.
Koliko je ovaj događaj pogodio tadašnju javnost svedoči i to što je pojedincima i danas teško da se pomire sa činjenicom da su Tito i njegova Jugoslavija otišli u istoriju. O tome svedoče i brojni isečci iz jedne privatne arhive u Sokobanji, koja i danas čuva skoro sve stranice tadašnje štampe o Titovoj smrti.
„Ispunjeni neizmernim bolom Beograđani dočekali posmrtne ostatke Josipa Broza Titaˮ, „Večnost ima imeˮ, „Titu se odužujemo radomˮ, „Tito i Jugoslavija su jednoˮ, „Živeće Titovo deloˮ, pisali su tadašnji NIN, Politika, Nada, Večernje novosti, Borba, a sa crno-belom Titovom fotografijom na naslovnici osvanuo je i tadašnji Politikin zabavnik, dok je u tekstu pisalo „U nedelju, u 15.05 časova, prestalo je da kuca junačko srce… 6. maj 1980ˮ.
Josip Broz Tito (1892 – 1980) doživotni predsednik SFRJ i SKJ (Savez komunista Jugoslavije) preminuo je 4. maja 1980. godine u Ljubljani nakon 122 dana borbe sa bolešću, izazvane začepljenjem krvnih arterija u levoj nozi. Preminuo je u 88 godini, a njegova smrt predstavljala je važan društveno-politički momenat u istoriji SFRJ, jer je došlo do smene sa jednog čoveka na kolektivno rukovodstvo, Predsedništvo SFRJ, što mnogi istoričari uzimaju kao početak raspada Jugoslavije. Sahranjen je 8. maja 1980. godine u Beogradu u zimskoj bašti svoje rezidencije na Dedinju koja potom dobija naziv Kuća cveća. Ispratili su ga građani Jugoslavije, a sahrani je prisustvovalo i 209 delegacija iz 128 zemalja sveta, zbog čega je zvanično proglašena za najposećeniju sahranu nekog državnika u istoriji. Titova sahrana direktno je prenošena, pored Jugoslavije, i u još 16 zemalja sveta. Nekoliko zemalja je naknadno emitovalo ceo snimak ili važnije delove.
